.
.
dozivljeno…
iz vijeka u vijek…
iz dvadesetog u dvadeset i prvi,
a poznavao sam ljude
koji su pod ovom koscelom pili kahvu
i u devetnaestom vijeku…
to je prednost ljudi
koji se rode
polovinom jednog vijeka…
iz vijeka u vijek…
iz dvadesetog u dvadeset i prvi,
a poznavao sam ljude
koji su pod ovom koscelom pili kahvu
i u devetnaestom vijeku…
to je prednost ljudi
koji se rode
polovinom jednog vijeka…
.
.
.
Koscela
Ima stablo koscele u Mostaru
Ima stablo koscele u Mostaru
koje pamtim i osecam da to drvo pamti mene.
U snu umemo da razgovaramo.
Za leta, u seni krosnje,
ja cujem pesme iz detinjstva
a glas nije u meni.
Ne znam sta drvo misli
o meni jer mu ne razumem jezik.
Kako razgovaramo?
Moja draga zna jezik biljaka.
Ona ponekad pise moje pesme.
Ja slusam ljude koji sede
pod stablom. Piju kafu.
Iz leta u leto.
Iz veka u vek.
Pero Zubac
